کاش عشقت شده بودم که دلت جایم بود

کاش عشقت شده بودم که دلت جایم بود
بغل اسم تو در دفترت امضایم بود

قایقی میشدم و گاه تو را میبردم
خنده‌ات همسفری با من و دریایم بود

تو تمام نفسم میشدی و سینه‌ی من
از هوای تو در اکسیژن دنیایم بود

کوچه‌ی خلوت و من منتظر آمدنت
اشک و آهی که در این کوچه به لبهایم بود

سخت در حال و هوای تب حسرت بودم
که چه میشد اگر آغوش تنت جایم بود؟!

ناگهان آمدی و خوب نگاهت کردم
دیدم از هرچه در آن دلبر زیبایم بود!

چشم تو خیره به من حالت عاشق شدن است
این همان لحظه‌ی نابی است که رویایم بود..!