دل من یه قفله اما دست تو مثل کلیده

دل من یه قفله اما دست تو مثل کلیده 

می خوام از تو بنویسم کاغذام همش سفیده 

یه سوال عاشقونه بگه هر کسی می دونه 

اونکه دادم دل و دستش چرا دل به من نمی ده ؟

چه قدر دعا کنم من خدا رو صدا کنم من 

دست من به آسمونه نیمه شب دم سپیده 

گفتم از عشق تومی خوام سر بذارم به بیابون 

گفت تو عاقل تر از اینی این کارا از تو بعیده

التماس کردم که یک شب لااقل بیا تو خوابم 

گفت که هذیون رو تموم کن انگاری تبت شدیده 

گفتم آرزو دارم تو مال من بشی یه روزی

گفت تو این دنیای بی رحم کی به آرزوش رسیده 

اونی رو که دوست نداری دنبالت میاد تا آخر 

اونی که دنبالشی تو چرا دائم ناپدیده 

تو از اون روزی که رفتی دل من دیوونه تر شد 

رنگ من که هیچی زیبا رنگ آسمون پریده 

سرنوشت گریه نداره خودت این رو گفتی اما 

تو دل من نمی دونم چرا باز یه کم امیده 

تو من رو گذاشتی رفتی اما می خوام بنویسم 

چه قدر واسم عزیزه اونکه از من دل بریده