در آغوش کسالت اتاق نشسته ام
در آغوش کسالت اتاق نشسته ام
پنجره ای بی زبان
رو به انزوای خورشیدم
بی پرده تر ازین چگونه بگویم:
نبودنت
تکه های شب است
برای من که همیشه از تاریکی میترسیدم
#ریحانه_جهانی
پنجره ای بی زبان
رو به انزوای خورشیدم
بی پرده تر ازین چگونه بگویم:
نبودنت
تکه های شب است
برای من که همیشه از تاریکی میترسیدم
#ریحانه_جهانی
۱۲۷
۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.