مرا بخوان

مرا بخوان
مثل شعر سهراب
واژه به واژه
خط به خط
بگذار میان افکارت تاب بخورم
بغض کنم
بنشینم
تا برایت بگویم
که دل من که دگر تنها نیست
سطح من پر شده از تو
آسمان،ابر،هوا،عشق،زمین ِ من تویی
پرم از تو
از تو
چه درونم زیباست
چه دچارم به تو و
بی تو این وسعت بی واژه چه خالیست
تنهاست
که اگر خسته شوی
که اگر نخوانی ام
که اگر نخواهی ام
پیراهن تنهایی من
در هیچ چمدانی جا نخواهد شد