تو مثل لاله ی پیش از طلوع دامنه ها

تو مثل لاله ی پیش از طلوع دامنه ها

که سر به صخره گذارد٬

غریبی و پاکی

ترا ٬ ز وحشت توفان ٬ به سینه می فشرم

عجب سعادت غمناکی!