با من بمان که عشق مرا مبتلا کند

با من بمان که عشق مرا مبتلا کند
با درد های خویش مرا آشنا کند

تا شعر های خسته ی من بار دیگری
از ساحل نگاه تو شوری به پا کند

دریا ! بمان که ماهی قلبم در آب عشق
تا آب عمر هست بماند ، شنا کند

بیرون بریز موی خودت را ،نترس نیست
جز من کسی که پیچش زلف تو وا کند

ای عشق ! ای نسیم خوش بی قراری ام
باشد از آن من بشوی تو _خدا کند_!

باشد همیشه خاطر مهمان نواز تو
پیراهن خیال مرا جا به جا کند

آدم نمی شوم مگر از سیب گونه ات
لب بوسه ای بچیند و دردی دوا کند

با من سرود عشق بخوان بی قرار باش
#پاییز رفته است بیا و بهار باش❤