✍نااهل، حرفش زیباست وانسان را به تعجّب وامى دارد، ولى مؤم

✍نااهل، حرفش زیباست وانسان را به تعجّب وامى دارد، ولى مؤمن، عملش دنیا را متعجّب مى كند. «من النّاس مَن یعجبك قوله»، «من النّاس مَن یشرى نفسه»
- یاد ایثارگران را زنده بداریم. «من الناس من یشرى»
- پیش مرگِ اولیاى خدا شدن، یك ارزش است. «من الناس من یشرى»
- بزرگ ترین سود آن است كه انسان بهترین متاع را كه جان اوست به خالق خود بفروشد، آن هم نه براى بهشت و یا نجات از دوزخ، بلكه فقط براى كسب رضاى او. «ابتغاء مرضات اللّه»
- در راه خدا، استقبال از خطر و آمادگى براى جانفشانى همچون دریافت خطر است. با توجّه به شأن نزول آیه، ستایش از كسى است كه جان خود را در معرض خطر قرار داد، هرچند حادثه اى اتفاق نیفتاد. «من یشرى نفسه...»
- رأفت خداوند، بهترین پاداش است. خداوند براى هركارى پاداشى قرار داده است، امّا در این آیه مى فرماید: خداوند رئوف است. «اللّه رئوف بالعباد»
ابن ابى الحدید كه از علماى قرن هفتم اهل سنّت است، در شرح نهج البلاغه خود آورده است: تمام مفسّران گفته اند این آیه درباره على بن ابى طالب علیه السلام نازل شده است كه در لیلةالمبیت در بستر رسول خدا صلى الله علیه وآله خوابید. و این موضوع در حدى از تواتر است كه جز كافر یا دیوانه آنرا انكار نمى كند. [595]

مشركانِ مكّه، قرار گذاشتند از هر قبیله اى یك نفر را براى كشتن پیامبر صلى الله علیه وآله انتخاب كنند و آن حضرت را دسته جمعى از بین ببرند تا بنى هاشم به خونخواهى او قیام نكنند و با این عمل از دعوت پیامبر راحت شوند. پیامبر صلى الله علیه وآله از نقشه ى آنان با خبر شد و على علیه السلام براى اینكه پیامبر به سلامت از مكّه خارج شود، در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن آن حضرت نازل گردید. [596]

همین كه على علیه السلام در آن شب خطرناك به جاى پیامبر خوابید، خداوند به دو فرشته ى خود، جبرئیل و میكائیل فرمود: كدامیك از شما حاضرید فداى دیگرى شوید؟! هیچكدام از آنها حاضر نشدند. خداوند فرمود: اینك مشاهده كنید كه چگونه على بن ابى طالب علیهما السلام حاضر است جان خود را فداى رسول خدا كند.

گاهى باید براى احیاى یك معروف ویا محو یك منكر، جان را تسلیم كرد. حضرت على علیه السلام فرمودند: كسى كه در راه امر به معروف و نهى از منكر كشته شود، یكى از مصادیق این آیه است. [597]

596) بسیارى از علماى اهل سنّت، به این فضیلت على علیه السلام اقرار كرده اند كه علاّمه امینى »ره« در الغدیر )ج 2، ص 48) آنان را نام برده است، از آن جمله امام احمدحنبل، در مسند خود )ج 1، ص 348) مى باشد. صاحب تفسیر اطیب البیان مى نویسد: در كتاب غایةالمرام، بیست حدیث آمده كه نُه حدیث از علماى اهل سنّت و یازده حدیث از علماى شیعه است و این آیه را درباره ى فداكارى حضرت علی ع ....