و لا یمکن الفرار من حکومتک

سلام رفیق روزهای دور...
میبینی یارجان خدا قلمو به دست گرفته و آسمان را نقاشی کرده...
میدانی! گاهی که از دست غم در میرود و دلم غنچ میرود برای زیبایی های دنیا سریع دوربین را در می آورم...
بعد میروم به دنیای کوچک خودم و تو...
با خودم میگویم یارجان یعنی تو هم به آسمان نگاه میکنی؟
حیف نیست این زیبایی را تنها من ببینم؟
آسمان دیار تو هم امروز اینقدر زیبا شده؟
تو هم دلت غنچ میرود برای نگارگری خدا؟!
بعد به خودم می آیم و میبینم ساعتهاست دارم با تو حرف میزنم و یادم رفته که نیستی...
و بعدتر شک میکنم که آیا تو اصلا رفته ای؟
اگر رفته ای پس آن یارجان که من هر روز با یادش بیدار میشوم...
و با خاطراتش میخوابم کیست؟
پس آن شانه هایی که در خستگی ها پناه بغضهای من میشود متعلق به کیست؟
اگر آن دستها که اشکهایم را در خواب آرام و بیصدا پاک میکنند دستهای تو نیست پس دست چه کسی است؟
آن یارجان که من تمام دنیای کوچک اما سراسر عشقم را با او به اشتراک گذاشته ام کیست؟
تو اگر رفته ای این یارجان که در چشم من نشسته و من تمام دنیای بزرگ آدمها را با چشمهای او میبینم کیست؟
نه یارجان!
رفتنت شایعه ای بیشتر نبود...
شاهد میخواهی؟ جایی در عالم پیدا کن که من باشم و خدا باشد و تو نباشی...
🌨️🌨️🌨️🌨️🌨️🌨️🌨️🌨️🌨️
و لایمکن الفرار من حکومتک یا عشق...
#الهام_جعفری
#ممنوعه