هر آدمی با رفتنش چیزای زیادی رو وارد زندگیت میکنه مثل تر

هر آدمی با رفتنش چیزایِ زیادی رو وارد زندگیت میکنه مثل ترس، حس پوچی، یک خلا درونی..
اون میره اما باره همه ی این چیزا رو شونه های تو سنگینی میکنه، انگار یک تن بار گذاشتن رو شونه هات و ازت انتظار دارن با همین باری که رو شونه هاته صدها کیلومتر رو طی کنی،
اولش سخته اما خب از پسش برمیای تا خودتو جمع و جور میکنی میبینی آدمی که همه ی این چیزارو بهت تحمیل کرده برگشته و این سوال تو ذهنت اکو میشه چی میشه که آدما برمیگردن به چیزی که یه روزی ترکش کردن؟!!
و این انتظار رو ازت دارن که تو همون احمقِ سابق مونده باشی و این دقیقا مثل این میمونه که قاتلت دوباره به صحنه جرم برگرده و تو بازم سینتو بدی جلو و ازش بخوای بازم تورو بکشه..
با شمام، برمیگردین که چی بشه؟!
کاش شماهایی که راه رفتنو از بر شدین دیگه هیچوقت فکره اومدن به سرتون نزنه..