چه کیفی دارد

چه کیفی دارد
کسی باشد
که وقتی نام کوچکت را
از ته دل صدا می زند،
لبخندی رویِ لبانت نقش ببندد
و تو آرام بگویی : جانم!
به گمانم اینطور که باشد،
تو حتی عاشق نامت می شوی؛
که از طرز صدا کردنش بفهمی
اسمت که هیچ،
حتی وجودت ، مالکیتش به اشتراک گذاشته شده
بینِ تو و اویِ زندگی ات!!!
چه لذّتی دارد
صدایی مدام
نامت را تکرار کند و
تا تو "جانم" بگویی،
بگوید: امان از حواس پرتی؛
یادم رفت چه می خواستم بگویم؛
دوباره نامت را تکرار کند
و تو بدانی اینبار هم به شوق
شنیدن "جانم" از زبانت صدایت کرده!
همیشه ابراز علاقه
با گفتن "جانم" ، "عزیزم" ، "عشقم"، نیست؛
گاهی تمامیِ شیرینیِ یک حس
در گفتنِ نـــــــام ،
آن هم با میم مالکیت
خلاصه می شود !
.
تو هیچ می دانی
با همین سادگی های کوچک
اما دوست داشتنی
می شود خوشبخت بود و زندگی کرد؟!