پاسخ :
پاسخ :
مهر یک واژه پارسی، به معنای دوستی و پیمان است. از زمانی که ایرانیان مهر ( نور خورشید) را ستایش می کردند؛ خورشید و نور آن را نماد پیمانداری و مهربانی می دانستند. زیرا خورشید هر بامداد پیماندار بود و پیوسته به زندگی مردم نورافشانی می کرد. بنابراین آنان حلقه هایی همانند دایره خورشید از جنس و با ابزار گوناگون تهیه کرده بودند و برای هرگونه تعهد و پیمانی آن را به یکدیکر می سپردند. این حلقه گاهی در دستان قرار می گرفت (همانندحلقه ای که در دست نگاره فروهر در سنگ نوشته ها دیده می شود) زمانی در مچ دست قرار داشته، گاهی این حلقه به گوش آویزان شده و سرانجام این حلقه به انگشت دست زده می شود که همگی نشان از مهر و پیمانداری بوده و تاکنون نیز ادامه داشته است. مهریه در فرهنگ ایرانی تنها حلقه مهراست که اکنون برای ارزش بیشتر پیمانداری باجنس فلز هایی گرانبها مانند مس، نقره و زرین ساخته می شود تا عروس و داماد برای پیمانداری به یکدیگر پیشکش دارند. زرتشتیان برای فرزندان خویش غیر از این مهریه ای ندارند.
مهر یک واژه پارسی، به معنای دوستی و پیمان است. از زمانی که ایرانیان مهر ( نور خورشید) را ستایش می کردند؛ خورشید و نور آن را نماد پیمانداری و مهربانی می دانستند. زیرا خورشید هر بامداد پیماندار بود و پیوسته به زندگی مردم نورافشانی می کرد. بنابراین آنان حلقه هایی همانند دایره خورشید از جنس و با ابزار گوناگون تهیه کرده بودند و برای هرگونه تعهد و پیمانی آن را به یکدیکر می سپردند. این حلقه گاهی در دستان قرار می گرفت (همانندحلقه ای که در دست نگاره فروهر در سنگ نوشته ها دیده می شود) زمانی در مچ دست قرار داشته، گاهی این حلقه به گوش آویزان شده و سرانجام این حلقه به انگشت دست زده می شود که همگی نشان از مهر و پیمانداری بوده و تاکنون نیز ادامه داشته است. مهریه در فرهنگ ایرانی تنها حلقه مهراست که اکنون برای ارزش بیشتر پیمانداری باجنس فلز هایی گرانبها مانند مس، نقره و زرین ساخته می شود تا عروس و داماد برای پیمانداری به یکدیگر پیشکش دارند. زرتشتیان برای فرزندان خویش غیر از این مهریه ای ندارند.
۸۰۷
۰۳ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.