دلی را کز آسمان و دایرهی افلاک بزرگترست و فراختر و لطیفت

دلی را کز آسمان و دایره‌ی افلاک بزرگترست و فراختر و لطیفتر و روشنتر، بدان اندیشه و وسوسه چرا باید تنگ داشتن و عالم خوش را بر خود چو زندان تنگ کردن؟

چگونه روا باشد عالمِ چو بوستان را بر خود چو زندان کردن؟ همچو کرم پیله، لعاب اندیشه و وسوسه و خیالات مذموم بر گردِ نهادِ خود تنیدن و در میان زندانی شدن و خفه شدن!

ما آنیم که زندان را بر خود بوستان گردانیم.
چون زندان ما بوستان گردد،
بنگر که بوستان ما خود چه باشد!

👤 #شمس_تبریزی
دیدگاه ها (۳۵)

#معرفی_کتاب صحنه های مختلفی در كتاب هستپشت سر من در جایی كه ...

وقتی مسیح روی صلیب به میخ کشیده شد و همونجا با دردش رها شد، ...

با کسانی همراه شو که مثل چوب کمان تو نرم و قابل انعطافند و ن...

بايد از داشتن نظر مساعد بيش از اندازه نسبت به كسی كه تازه با...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط