ﺩﯾﺮﻭﺯ -

ﺩﯾﺮﻭﺯ -
ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ ﺭَﺣِﻤﺖ!
ﺑﻪ ﻋﺸﻖ : ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﻨﺪﯼ ِ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻏﻤﺖ
ﺑﻪ ﺍﻓﺘﻀﺎﺡ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺗﻮ
ﺑﻪ ﺭﮒ ﺯﺩﻧﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﻧﯽ ﺗﻮ
ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﯽ ﺗﮕﺮﮒ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ
ﭘﺮﯾﺪﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ
ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪﻡ
ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪﻡ !
ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺳﺪﻩ !
ﺑﻪ ﮐﻞّ ‏« ﻣﯽ ﺩﻫﺪﻡ‏» ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ
ﺑﻪ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﻌﺮﺗﺎﻥ ﺑﮑﻨﻢ
ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻭﺳﻂ ﻣﺮﮒ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﮑﻨﻢ !
- ﺍﻣﺮﻭﺯ -
ﺗﺸﻨّﺠﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺖ، ﺗﻮ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﻟﺮﺯﻩ
ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ِ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺯﻥ ﻫﺮﺯﻩ
ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺩﯾﺪﻥ، ﺩﺭ ﻣﺒﻞ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﻧﻔﺮﻩ
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪﻥ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﺣﺸﺮﻩ
ﺑﻪ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﺗﻨﻢ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﻏﯽ ﻧﻔﺴﯽ
ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﻦ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﮐﺴﯽ
ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ِ ﻋﻠﻤﯽ ِ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﯼ ِ ﺩﺭ ِ ﮔﻮﺷﺖ !
ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ، ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﺁﻏﻮﺷﺖ
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺟﺎﺭﯼ ﺯﻥ
ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﻘﺪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺷﮑﻦ
ﺑﻪ ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻣُﻬﺮ ﻃﻼﻕ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮎ / ﺭﻓﺘﻨﺖ ﻭ ﭼﺎﯼ ﺩﺍﻍ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻏﻠﻂ ﻧﮑﻨﻢ !
ﺑﻪ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﻧﮑﻨﻢ
- ﻓﺮﺩﺍ -
ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺧﯿﺴﯽ ﭼﻤﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻼﻏﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﻏﻤﺎﻥ ﺗﺒﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﺗﻨﺖ
ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺑﺪﻧﺖ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﮔﯽ ﮐﻪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﺲّ ﺟﻨﻮﻥ
ﺑﻪ ﺑﭽّﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻡ! ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﺧﻮﻥ
ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﯼ ﺗﮕﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﯾﮏ ﻧﻔﺮﻩ
ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ِ ﺩﻣﭙﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺸﺮﻩ
ﺑﻪ ‏«ﻫﺮﮔﺰ‏» ﺕ ﮐﻪ ﺳﺆﺍﻟﯽ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺖ: ‏« ﮐﺪﺍﻡ؟‏»
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺗﺸﻨّﺞ ﻫﺎﻡ
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺁﻥ ﻭﺭ ِ ﮔﻮﺷﯽ
ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ِ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﯽ ﻫﻤﺎﻏﻮﺷﯽ
ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻧﺪﯾﺪﻩ، ﺑﻪ ﻣﺒﻞ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻟﺬّﺕ ﺭﺅﯾﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ِ ﮐﻔﯽ ﺍﻡ ...
ﺑﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺍﻡ
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ِ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ‏« ﺳﻌﺪﯼ‏»
ﺑﻪ ﭼﺎﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺗﻮ ﭘﯿﺶ ﺁﺩﻡ ﺑﻌﺪﯼ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳَﺮﻡ ﻣُﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ! ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﺍﻡ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺍﻡ
ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﯽ ﻣﺰّﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ِ ﮔﻮﺷﺖ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﻣﻦ ِ ﺁﻏﻮﺷﺖ
ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﺅﯾﺎﻣﺎﻥ، ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﮐﺎﺑﻮﺱ ِ ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﻮﺳﻪ !
ﺳﯿّﺪ ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮﺳﻮﯼ