تو کسی هستی که منو باتمام بیحوصلگیام نق زدنام مریض شدنا

تو کسی هستی که منو باتمام بیحوصلگیام، نق زدنام، مریض شدنام، ترسیدنام، غصه خوردنام ،وحشی شدنام تحمل میکنی، که تو هر شرایطی کنارم میمونی، آرومم میکنی، پناهم میشی، حواسمو پرت میکنی و با دیونه بازیات خنده میاری رو لبم.
که وقتی فکر میکنم زشت ترینم جوری ازم تعریف میکنی که باورم میشه حرفاتو.
تو حتی زشتیامم دوس داری چطور میتونم دوسِت نداشته باشم؟چطور میتونم هربار که اینجوری توروکنارخودم میبینم خداروشکر نکنم واسه اینکه مارو سرراهِ هم گذاشت؟