ان روزقیامتهمگی لباس فروتنی پوشیده وطوق بندگی وذلت برگر

ان روز(قیامت)همگی لباس فروتنی پوشیده وطوق بندگی وذلت برگردن انداخته اند.
انجا دیگر چاره ای ندارندوامیدشان قطع شده ودلها گرفتارغم واندوه است اهسته حرف میزنند،عرق از سر ورویشان می ریزد وسخت نگرانند.
صداها از روی ترس ارام است عرق بدن به اندازه ای است که دهان راپرمیکند گویی به ان لگام زده شده است وقادربه سخن گفتن نیستند.
فریاد رعداسای منادی درگوشها میپیچد که انان رابرای محاسبه اعمال میخواند تاپاداش خوب وبد کردارانان رابه انها بچشاند وایشان از ان فریاد به لرزه می افتند. 🌷 خطبه ۸۲نهج البلاغه🌷