مراسم خاکسپاری زرتشتیان

مراسم خاکسپاری زرتشتیان
روش دفن کردن مردگان در قدیم (دخمه) تا نزدیک شصت سال پیش زرتشتیان ایران در شهرهای کرمان، یزد، تهران و دیگر شهرهای زرتشتی نشین برای از بین بردن تن در گذشتگان خود از دخمه یا برج خاموشان بهره می‌بردند که برخی از این دخمه ها قدیمی و کهنه می‌باشد و برخی دیگر نوتر که به وسیله آقای مانکجی لیمجی هاتریا که حدود 1233 خورشیدی از سوی پارسیان بمبءی برای بهبود وضع اجتماعی و دینی زرتشتیان ایران به ایران آمده ساخته شد که مدتی هم مورد استفاده بودند. پس از آن در تهران از میانه دهه 1310 و در کرمان پس از دهه 1320 ودر یزد پس از دهه 1340 دخمه ها تبدیل به آرامگاه‌ها شدند.

دخمه دیوار دایره ای ضخمیمی به شکل برج است که بر بالای صخره ها و کوههای نه چندان بلند از خشت و گل ساخته شده است و پلکانی زمین هموار را به درب دخمه متصل می کرده است.
دخمه دارای چندین اتاق و احتمالا 2 طبقه بوده است و یکی از این اتاقها ویژهای به آتش سوزها بوده. فاصله دخمه از اتاق آتش سوزها حدود 150 تا 200 متر بود. کار آتش سوزها که معمولا 2 نفر بودند عبارت از این بود که از روزی که تن در گذشته را به‌داخل دخمه می سپرند شب‌ها تا 3 شب در آن اتاق که یک پنجره مستقیما" رو به دخمه داشت از سر شب تا بامداد آتش بسوزانند.
به درستی این آیین از آنجا سرچشمه میگیرد که چون بنا بر باور زرنشتیان روان در گذشته تا 3 شبانه روز در اطراف و بالای سر تن در گذشته در پرواز است تا پس از شب سوم به آسمانه پرواز کند در این مدت 3 شب نخست پس از مرگ از تاریکی و تنهایی نترسد.