کاش باران بزند سبزه ها مست شوند باد غوغا بکند لای موهای بهار پیچکِ خاطره ات از تنِ پنجره ی فاصله بالا برود و به دندان دو دنیا و هزاران آدم گره ی ماندنِ تو وا نشود ...
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.