کاش باران بزندسبزه ها مست شوندباد غوغا بکندلای موهای بهارپیچکِ خاطره اتاز تنِ پنجره ی فاصله بالا برودو به دندان دو دنیا و هزاران آدمگره ی ماندنِ تو وا نشود ...