به هر سوراخی سرک کشیدم

به هر سوراخی سرک کشیدم ،

نه نگاهی در پستویی به جا مانده بود ،

که دل را بلرزاند...

و نه نایی در جان باقی ،

که بخواهد صرف شب گریه‌های بی‌صدا شود...

درست مثل این که مرگ ،

دستِ زندگی را خوانده باشد...

چه زود از قــوارۀ عشق افتادم ،

و در احتمالات ِ بی‌کسی غرق شدم...

حالا ،

مته به خشخاش تنهایی می‌گذارم...

بی‌آنکه برای شعر دلیل بیاورم...

بی‌معشوق هم می‌شود با واژه‌ها کنار آمد...


#حمیدرضا_هندی