خداوند در کتاب دانشگاه دنیا ....

✍قرآن براى آفرینش انسان اهدافى را بیان كرده است از جمله:

- عبادت. «و ما خلقت الجنّ والانس الاّ لیعبدون» [120] من جن و انس را نیافریدم جز براى این كه عبادتم كنند (و از این راه تكامل یابند و به من نزدیك شوند).

- آزمایش. «خَلَق الموت والحیاة لیَبلوكم ایّكم احسن عملاً» [121] (خداوند) مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید، كه كدام یك از شما بهتر عمل مى كنید.

- براى دریافت رحمت الهى. «الاّ مَن رحم ربّك و لذلك خلقهم» [122] مگر كسى كه پروردگارت به او رحم كند و(خداوند) براى همین (رحمت) مردم را آفرید.

حضرت على علیه السلام فرمود: «رحم اللّه امرء عرف قدره» خداوند رحمت كند كسى را كه ارزش و اعتبار خود را بشناسد. [123] و بداند از كجا آمده، اكنون در كجاست وسپس به كجا مى رود.

امام حسین علیه السلام فرمود: «انّ اللّه ما خلق العباد الاّ لیعرفوه فاذا عرفوه عبدوه فاذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عبادة من سواه» خداوند متعال بندگانش را نیافریده است مگر براى این كه او را بشناسند، آن گاه كه او را شناختند، عبادتش كنند و چون خدا را عبادت كردند، با پرستش و عبادت او از پرستش غیر او بى نیاز شوند. [124]

حضرت على علیه السلام فرمود: «الدّنیا خُلقت لغیرها ولم تخلق لنفسها» [125] دنیا براى دیگرى آفریده شده و براى خود آفریده نشده است. (دنیا وسیله اى است براى رسیدن به آخرت)

آرى، كسانى كه همه ى هدف هاى خود را در درون دنیا جستجو مى كنند، زمین گرا و زمین گیر مى شوند. چنانكه در آیه ى 176 سوره اعراف آمده است: «اخلد الى الارض»

هر دم از عمر گرامى هست گنج بى بدل مى رود گنجى چنین هرلحظه بر باد آه آه

-----

120) ذاریات، 56 .

121) ملك، 2 .

122) هود، 119.

123) غررالحكم.

124) بحار، ج 5، ص 312.

125) نهج البلاغه، حكمت 463.
- آفرینش انسان، هدفدار است. «أفحسبتم انّما خلقناكم عبثا»

- همه ى محاسبات انسان، واقع بینانه نیست. «أفحَسِبتم»

- در كار خداوند عبث و بیهودگى راه ندارد. «أفحَسِبتم... عَبَثا»

- زندگى دنیا بدون آخرت، بیهوده ولغو است. «عَبَثا»

- انسان مسئول و متعهّد است. (باید خود را براى پاسخ گویى در قیامت آماده كنیم). «أفحسبتم ... لا ترجعون»

- هدف آفرینش انسان، در این جهان خلاصه نمى شود. «أفحسبتم...لاترجعون»