تمام آیینه ها را دچار کردی و رفتی

تمام آیینه ها را دچار کردی و رفتی 
دوباره روح مرا بی قرار کردی و رفتی 
میان این همه پاییز ای بهانه ی سبز 
تمام پنجره ها را بهار کردی و رفتی 
به یک کرشمه ربودی دل اقاقی را 
چه ساده این همه گل را تو خار کردی و رفتی 
تو آمدی و هوا بوی مهربانی داد
و بی بهانه دلم را شکار کردی و رفتی
در این دقایق تردید-نیمه ی تکامل من –
دوباره واژه های مرا ماندگار کردی و رفتی 
خلاصه اینکه به نام تو عشق زیبا شد 
نهایت اینکه غزل را دچار کردی و رفتی

رضا قریشی نژاد
❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘ ❣ ☘