با من بیا کوچه های دلواپسی را

با من بیا کوچه های دلواپسی  را

                        کوچه هایی که روزی

                                    دیوارهایش فرو خواهند ریخت.

                                                 و کودکان فقر؛ آرام می گیرند

                                                                            آغوش آوار را

با من بیا گریه هایم را

             دیشب گریستم کودکی را که

                        بر طبل بی عاری می کوفت

                                           و انگشتهایش

                                                    به میهمانی سرما آمده بود

                                                         و چشمهای بی تابش ؛ در حسرت لقمه ی نانی

با من بیا  دردواره ی  کودکان فقر را

               که هر ساله و هر روز برپاست

                                       در کوچه کوچه های دلواپسی

 وجودم را دردی نهفته است

                 که آشکار میکند حضورش را در چشمهایم

کاش بارانی بیاید

             و بشوید رنج های

                           کوچه های دلواپسی را