بغضم را شعر کنم

بغضم را شعر کنم
یا ندای سکوت ِ نگاهم را که از دل تنگم در این غروب سرخ خزان خبر میدهد
نمیدانم از چه بگویم که درست حال درونم را بیان کنم
پاییز را بهانه کنم
یا سوز دلم را از محالات و حصار های فاصله توجیه کنم
گیر کرده ام
میان قلب و رویاهای محالی که
عشق به دست و پای افکارم زنجیر کرده است
خواستن هایی از دور نقش ِ ریزش برگ ها را در قلبم بازی میکند
وقتیکه
هیچ قاصدکی زیر باران غم
توانی برای آوردن پیامی ندارد ...
دلنوشته....

🌺