-

-
ایمان بی عشق، اسارت در دیگران است و عشق بی ایمان، اسارت در خود .
ایمان بی عشق، تعصبی کور است و عشق بی ایمان، کوری متعصب .
عشق بی ایمان، های و هویی است برای هیچ و عطشی است به سوی سراب و شتاب دیوانه واری است به سوی فریب و دروغی است که آن را نمی شناسی، مگر به آن برسی و چون به آن رسیدی، همچون سایه ای موهوم محو می گردد و جز خاکستر یاس و بیزاری و نفرت برجا نمی ماند.
.
.
دکتر علی شریعتی