این روزها.... چقدر جای یک دوست ، در تنهایی هایم خالیست.... و به شکل عجیبی به ملاقاتی محتاجم.... به کافه ای با یک میز.... با دو نیمکت.... با دو چای داغ.... و به دوستی که هی من بگویم و بگویمُ هی گوش دهد و گوش دهد و هیچ وقت دیرش نشود....
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.