ایده آلیسم

ایده آلیسم

به معنی خیال پرستی است و ایده آلیست کسی را می گویند که معتقد می باشد سیاست باید تابع غایت آمال یا ایده آل های انسانی گردد.

این مسلک در برابر رئالیسم یا واقع پرستی و اصالت قرار داده شده است.

بیشتر فلاسفه ایده آلیست بودند مثل اقلاطون،سن آگوستن و توماس مور که هر کدام حاوی ایده آل یعنی حکومت ایده آلی و جامعه ایده آلی خود را به رشته تحریر آوردند.

افلاطون کتاب جمهوری،سن آگوستن کتاب شهر جهان و توماس مور کتاب یوتوپیا را نوشتند و به همین سبب ایده آلیسم را یوتوپیانیسم هم می گویند.

یوتوپیا نام جزیره خیالی است که توماس مور جامعه ایده آلی خود را بر آن جزیره قرار داده بود.

بعضی از زمامداران هم ایده آلیست بودند مانند ویلسون،بوخارین،کامنوف،رادخ و تروتسکی.

بعضی هم مثل لنین،سوردلف و استالین رئالیست بودند.

از فلاسفه رئالیسم هم ماکیاولی و باکون.

بیشتر سیاستمداران انگلیسی نیز رئالیست بودند که دیپلمات ها و کلیه مامورین وزارت های خارجه را هم رئالیست می گفتند.

دو مکتب ایده آلیسم و رئالیسم در فلسفه سیاسی حائز اهمیت بوده و در تحقیق فلسفی سیاست مورد استفاده قرار می گیرد.

خیال پرستی اختیار (در برابر جبر)،مرحله کودکی یا اولیه علوم سیاسی،توجه به آینده،روشنفکری و توسعه اندیشه،اعتقاد به قریحه و فکر،طرفداری از تغییر و تحول،اتکاء به علم،رادیکالیسم،اتکاء به اخلاقیات،تلاش برای این که جهان را طبق نقشه مطرح شده قبلی اداره کنند،اعتقاد به اصالت عقل (راسیونالیسم) عموما از مظاهر مکتب ایده آلیسم هستند.

واقعیت پرستی (در برابر اختیار) مرحله دوم (مرحله بلوغ علوم سیاسی) توجه به گذشته،کوته فکری و تنگی اندیشه و بوروکراسی،طرفداری از حفظ وضع موجود،اتکاء به تجربه،محافظه کاری و اعتدال،اتکاء به سیاست،تلاش برای این که نقشه خود را با واقعیات جهان تنظیم کنند و اعتقاد به اصالت تجربه (آمپریسم) از مظاهر مکتب رئالیسم هستند.

اسامی دیگر آن ها ایده آلیسم ابژکتیف و ایده آلیسم سوبژکتیف می باشد.

#ایده_آلیسم
#واژگان_سیاسی #سیاست #ادبیات_سیاسی