ابری نیست بادی نیست می نشینم لب حوض گردش ماهی ها روشنی

ابری نیست بادی نیست می نشینم لب حوض گردش ماهی ها ، روشنی ، من ، گل ، آب .پاکی خوشه ی زیست .مادرم ریحان می چیند .نان و ریحان و پنیر ، آسمانی بی ابر ، اطلسی هایی تر . رستگاری نزدیک : لای گل های حیاط .

نور در کاسه ی مس چه نوازشها می ریزد !
نردبان از سر دیوار بلند ، صبح را روی زمین می آرد .
پشت لبخندی پنهان هر چیز .
روزنی دارد دیوار زمان ، که از آن ، چهره ی من پیداست .
چیزهایی هست که نمی دانم .
می دانم ، سبزه ای را بکنم خواد مـُـرد .
می روم بالا تا اوج ، من پر از بال و پرم .
راه می بینم در ظلمت ، من پر از فانوسم .
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت .
پرم از راه ، از پل ، از رود ، از موج .
پرم از سایه ی برگی در آب :
چه درونم تنهاست