سخن خدا با بنی آدم .......
✍همه باید از خدا پروا داشته باشیم و از انواع انحرافات عقیدتى، اخلاقى و عملى بپرهیزیم. «یا ایّها النّاس اتّقوا ربّكم»
- بهترین زاد و توشه براى روزى كه حتّى پدر و فرزند به داد یكدیگر نمى رسند، تقواست. «اتّقوا ربّكم و اخشوا یوماً لایجزى والد...»
- خطر قیامت جدّى است، لذا هشدارهاى پى در پى لازم است. (دو بار امر و دو بار نهى در آیه آمده است: «اتّقوا - اخشوا - لاتغرّنّكم - لایغرّنّكم»)
- روز قیامت، روز بزرگى است. (كلمه ى «یوماً»، نكره و با تنوین آمده، نشانه ى عظمت و بزرگى است.) «اخشوا یوماً»
- در قیامت، هركس گرفتار عمل خویش است و عهده دار كار دیگرى نیست. «لایجزى... شیئاً»
- آنچه انسان را از قیامت غافل مى كند، دنیا و شیطان فریبنده است. «فلاتغرّنّكم الحیاة الدنیا و لایغرّنّكم باللّه الغرور»
- حَسَب و نَسَب، در قیامت كارایى ندارد. «لایجزى والد - و لامولود» (وقتى پدر وفرزند به فریاد یكدیگر نمى رسند، حساب دیگران روشن است)
- ترس از قیامت، مانع فریفتگى انسان به زندگى دنیاست. «اخشوا یوماً... و لایغرّنّكم باللّه الغرور»
- شیطان در بعضى اوقات، حتّى در مقدّس ترین امور براى فریب افراد استفاده مى كند. «و لایغرّنّكم باللّه الغرور»
قیامت، روز تنهایى
خداوند، حكیم است و خداىِ حكیم، ساخته ى خود را نابود نمى كند. دنیا، خانه اى است كه مهندسش آن را خراب مى كند تا، بناى بهترى بسازد. بنا بر روایات؛ مرگ، تغییر لباس، تغییر منزل و مقدّمه اى براى تكامل و زندگى ابدى است.
به علاوه عدالتِ خداوند، وجود قیامت را براى انسان ضرورى مى كند، زیرا ما خوبان و بدانى را مى بینیم كه در دنیا به پاداش و كیفر نمى رسند، بنابراین خداوند عادل باید سراى دیگرى را براى آن پاداش و كیفر آنها قرار دهد.
گرچه گاه و بیگاه كیفر و پاداشهایى در دنیا مشاهده مى شود، ولى جایگاه بسیارى از اعمال تنها قیامت است، زیرا در بعضى موارد امكان آن در دنیا وجود ندارد. مثلاً كسى كه در راه خدا شهید شده، در دنیا حضور ندارد تا پاداش بگیرد و یا كسى كه افراد زیادى را كشته، در دنیا امكان تحمّل بیش از یك كیفر را ندارد.
علاوه بر آنكه رنج و كیفر خلافكار در دنیا به تمام بستگان بى تقصیرش نیز سرایت مى كند، پس باید پاداش و كیفر در جایى باشد كه به دیگران سرایت نكند.
جمع شدن ذرّات پخش شده ى مردگان نیز كار محالى
عبارتِ «لایَجْزى»، هم به معناى جزا و كیفر و پاداش است و هم به معناى كفایت و تكفّل، كه در اینجا مراد معناى دوم است. «غَرور»، صیغه ى مبالغه، به معناى بسیار فریبنده است كه مصداق روشن آن شیطان است وبه هر چیز یا كسى گفته مى شود كه انسان را مى فریبد.
- بهترین زاد و توشه براى روزى كه حتّى پدر و فرزند به داد یكدیگر نمى رسند، تقواست. «اتّقوا ربّكم و اخشوا یوماً لایجزى والد...»
- خطر قیامت جدّى است، لذا هشدارهاى پى در پى لازم است. (دو بار امر و دو بار نهى در آیه آمده است: «اتّقوا - اخشوا - لاتغرّنّكم - لایغرّنّكم»)
- روز قیامت، روز بزرگى است. (كلمه ى «یوماً»، نكره و با تنوین آمده، نشانه ى عظمت و بزرگى است.) «اخشوا یوماً»
- در قیامت، هركس گرفتار عمل خویش است و عهده دار كار دیگرى نیست. «لایجزى... شیئاً»
- آنچه انسان را از قیامت غافل مى كند، دنیا و شیطان فریبنده است. «فلاتغرّنّكم الحیاة الدنیا و لایغرّنّكم باللّه الغرور»
- حَسَب و نَسَب، در قیامت كارایى ندارد. «لایجزى والد - و لامولود» (وقتى پدر وفرزند به فریاد یكدیگر نمى رسند، حساب دیگران روشن است)
- ترس از قیامت، مانع فریفتگى انسان به زندگى دنیاست. «اخشوا یوماً... و لایغرّنّكم باللّه الغرور»
- شیطان در بعضى اوقات، حتّى در مقدّس ترین امور براى فریب افراد استفاده مى كند. «و لایغرّنّكم باللّه الغرور»
قیامت، روز تنهایى
خداوند، حكیم است و خداىِ حكیم، ساخته ى خود را نابود نمى كند. دنیا، خانه اى است كه مهندسش آن را خراب مى كند تا، بناى بهترى بسازد. بنا بر روایات؛ مرگ، تغییر لباس، تغییر منزل و مقدّمه اى براى تكامل و زندگى ابدى است.
به علاوه عدالتِ خداوند، وجود قیامت را براى انسان ضرورى مى كند، زیرا ما خوبان و بدانى را مى بینیم كه در دنیا به پاداش و كیفر نمى رسند، بنابراین خداوند عادل باید سراى دیگرى را براى آن پاداش و كیفر آنها قرار دهد.
گرچه گاه و بیگاه كیفر و پاداشهایى در دنیا مشاهده مى شود، ولى جایگاه بسیارى از اعمال تنها قیامت است، زیرا در بعضى موارد امكان آن در دنیا وجود ندارد. مثلاً كسى كه در راه خدا شهید شده، در دنیا حضور ندارد تا پاداش بگیرد و یا كسى كه افراد زیادى را كشته، در دنیا امكان تحمّل بیش از یك كیفر را ندارد.
علاوه بر آنكه رنج و كیفر خلافكار در دنیا به تمام بستگان بى تقصیرش نیز سرایت مى كند، پس باید پاداش و كیفر در جایى باشد كه به دیگران سرایت نكند.
جمع شدن ذرّات پخش شده ى مردگان نیز كار محالى
عبارتِ «لایَجْزى»، هم به معناى جزا و كیفر و پاداش است و هم به معناى كفایت و تكفّل، كه در اینجا مراد معناى دوم است. «غَرور»، صیغه ى مبالغه، به معناى بسیار فریبنده است كه مصداق روشن آن شیطان است وبه هر چیز یا كسى گفته مى شود كه انسان را مى فریبد.
۱.۷k
۰۵ خرداد ۱۴۰۳
