شب وصل است و تب دلبری جانان است

شب وصل است و تبِ دلبری جانان است
ساغر وصل لبالب به لب مستان است

در نظر بازیشان اهل نظر حیران است
گوئیا مشعله از بامِ فلک ریزان است

چشم جادوی سحر زین شب و تب گریان است
امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

«یارب این بوی خوش از روضة جان می آید؟
یا نسیمی است کزان سوی جهان می آید؟»

«یارب این نور صفات از چه مکان می آید؟»
«عجب این قهقهه از حورِ جنان می آید!»

یارب این آبِ حیات از چه دلی جوشان است؟
امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع