حرفهایی از جنس آسمان

بیا یارجان!
بیا دردت به جانم...
بیا که حوصله سر برترین دختر این عالم میخواهد یک مشت حرف از جنس آسمان تحویلت دهد...
بیا یارجانم!
تنها تو میتوانی حرفهایش را بشنوی و متعجب نگاهش نکنی...
تو که از جنس آسمانی... حتی اگر زمین هر روز برای دربند آوردنت یک بازی جدید راه بیندازد...
بگذار تا بگویم که اگر من! الهام! با تو از آسمان میگویم نه این است که زمین را توانسته باشم رها کنم...
نه یارجان!
اما تو به من بگو چه میشود کرد؟
تو بگو کجای قرارداد آدم و خدا بسته شده بود که آدم در این عالم میتواند سر آسوده زمین بگذارد؟ هان؟ کجایش؟
مگر جز این است که گفت و نوشت و خواندیم:
لقد خلقنا الانسان فی کبد؟
مگر جز این است رسم دنیا؟
نه یارجان!
دنیا محفوفه در بلایاست...
و دیار نرسیدنها...
و آخرت محل قرار است و آرام...
و در این دنیای رنج، آنها که خواستشان بزرگتر، رنجشان عظیم تر...
و امتحانشان سهمگین تر...
و چه امتحانی سخت تر و جانکاه تر از عشق؟!
آری تصدق چشمهای اندوهگینت شوم...
دردهایت به جان من...
این خاصیت دنیاست...
و من! حوصله سربرترین دختر عالم به تو، آسمانی ترین یارجان میگویم که اندوهت، اگر اندوه عشق است، به آن ببال و خوشنود باش...
که عاشقان را در سرای قرار، پاداشی عظیم است...
پاداشی از جنس رضوان...
#الهام_جعفری
#ممنوعه