انگار که از مشت قفس رستی و رفتی

انگار که از مشت قفس رستی و رفتی
یکباره به روی همه در بستی و رفتی

هر لحظۀ همراهی ما خاطره‌ای بود
اما تو به یک خاطره پیوستی و رفتی

نفرین به وفاداری‌ات ای دوست که با من
پیمان سر پیمان شکنی بستی و رفتی

چون خاطرۀ غنچۀ پرپر شده در باد
در حافظۀ باغچه‌ها هستی و رفتی

جا ماندن تصویر تو در سینۀ من! آه!
این آینه را آه که نشکستی و رفتی

فاضل نظری