گاهی اوقات تنها مینشینم کنار پنجره....

گاهی اوقات تنها مینشینم کنار پنجره....
موهای تنهایی را می بافم
با خود میگویم خوش به حال پرندگان ... که آزادانه در آسمان بال پرواز می گشایند... اما....اما وقتی خوب نگاه میکنم .... وقتی خوب فکر میکنم.... میبینم نه... آنها هم اسیر یک انسان شرور و بد ذات می شوند که بویی از انسانیت نبرده... یا همان حیوان انسان نما....
اما باز به طبیعت بی نظیر خداوندکه دیبای هفت رنگ اطلسی بر کف آن گسترانیده شده. و قطرات باران همچون الماس هایی می درخشند میگویم خوش به حال این طبیعت.....
که این همه زیباست و زیبایی آن زبانزد خاص و عام است........
اما در همین حال یک مشت انسان مغرور و نادان این دیبای هفت رنگ را با آلودگی و ناپاکی خود آلوده می کنند. جای این اماس هارا زغال و دوده های نادانی میگیرد
از هر سو. به هر کجا که بنگرم....
هیچ کس آسایش ندارد....
اما همه ....همه .... آرامش دارند... به جز ما انسان ها... ما آدم ها که اشرف مخلوقاتیم.......
ما که خوب و بد را از هم تشخیص میدهیم.....
پرندگان و گیاهان با وجود این همه سختی باز هم آرامش دارند و پابرجا هستند اما ما توقع داریم ابتدا آسایش و سپس آرامش داشته باشیم..... چیزی که به دلیل نطم خلقت به هیچ کس داده نشده و نخواهد شد
اما آرامش کاملا اکتسابیست . آرامش محصول فکرنکردن به انبوهی از مشکلات است که ارزش فکر کردن را ندارد......
بیایید برای آرامشمان بیشتر تلاش کنیم
#مهلا_زاهدی