دوستمجازیمن

دوست_مجازی_من
‌‌‌دوست داشتن را آن رفیق مجازی به من آموخت
آنکه نه با رنگ صدایم آشناست
نه برق نگاهم
ونه گرمی دستانم
بی هیچ چشمداشتی احوالم را می پرسد
و به انتظار سلام دوباره ام می نشیند
تا خلوت این دل زنگار گرفته را
با کلمات پر محبتش بشکند
او همان است که صدایش با دل خاموشم هم آهنگ است
دوستش دارم به اندازه ذره ذره تنهائیم
و نهایت احساس خشکیده ام
او همان است که به دل ساده ام فهماند
دوست داشتن چقدر زیباست