چه رسم جالبی است

چه رسم جالبی است!
محبتت را می گذارند پای احتیاجت...
صداقت را می گذارند پای سادگی ات...
سکوتت را می گذارند پای نفهمی ات...
نگرانیت را می گذارند پای تنهایییت...
و وفاداری ات را پای بی کسی ات...
و آن قدر تکرار می کنند که خودت باورت می شود که تنهایی و بی کس و محتاج!...