مادرم کوچک بود. میگه یک روز صبحدم جوانی زیبا رو را می آور

مادرم کوچک بود. میگه یک روز صبحدم جوانی زیبا رو را می آورند میدان چله خانه رشت برای اعدام.همان جایی که یار میرزا کوچک خان رو اعدام کرده بودن.
اسم آن جوان سید محمود فقیه زاده بود جنگلبانی که پسر ارباب رو بخاطر درخت دزدی کشته بود .وارباب با تمام قوا با فاسدین اداری حکم اعدامش رو گرفته بود.مادرم میگه دفعه اول که طناب رو بالا میکشن نور سبزی دور طناب میبینه. طناب پاره میشه .سید رو رو صندلی مینشونن.به هوشش میارن سید طنابدار رو صدا میکنه انگشترش رو بهش میده .(طنابدار گریه)اجازه میگیره چند تکه شعر بخونه.رو به خواهر دست بسته به جیب ژاندارمری که فقان میکنه میخونه :طلوع صبحدم ای دل/دراین ساعت هویدا شد./زپیرامون من/سرنیزه مامور پیدا شد/ الا ای خواهر زارم مکن زاری به حال من./که محمود جوانت را برند بالای دار امشب/رو به ارباب میکنه میگه:💥💥❌برو ای مدعی/شادی مکن/با این همه شیرم/که پیش چشم بدخواهان/ کنون /مردانه میمیرم.💥❌❌
داستان ایران ماهم همینه.خائن وطن فروش.بیگانه پرست.بوقلمون صفت.باد به پرچم همیشه بوده وخواهد بود .
یادی کردیم از آن سید بزرگوار که مادر سیده این حقیر اعتقاد فراوان به جد آن سید بزرگوار دارد.
این داستان حقیقی بود واندرزی برای خائن های پنهان در زندگی ما .