بچه که بودم شمردن بلد نبودم و فقط بلد بودم دستامو تا جایی

بچه که بودم شمردن بلد نبودم و فقط بلد بودم دستامو تا جایی که می توانستم باز کنم و حد دوست داشتنم را نسبت به مامان و بابا بگم!!
دنیارو هم به اندازه باز شدن دستهام میدیدم نه بیشتر....
ولی حالا میدانم ته دنیا کجاست!!!
آخر دوست داشتن چقدر است!!!
فقط این را میدانم که به اندازه باز شدن دستهای کودکیم دوستتت دارم...
کاش همیشه کودک می ماندیم..
کاش...
. #عکسی_ازدوران_کودکی
دیدگاه ها (۲۳)

#عکاس_خودمبه تو مانند در غربت مانده ای برای وطن مشتاقم...!ای...

#عکاس_خودمتو شعرِ ناتمامے ومنتشنه ےِ سرودنِ | تو | . . . 💚

#عکاس_خودملم یُلامِس قلبی شیئاًأعمقَ منِکهیچ چیز عمیق تر از ...

#عکاس_خودمکاش استادم بمانی تا ابد درسم دهیمیشوم کودن ترین شا...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط