بابک

این روزهــــا ...
حال کارگردانی را دارم
که فیلمش هیچ بیننده‌ای ندارد
از وقتی که دیگر تو
مرا و کارهایم را نمی‌بینی
امید و آرزو و تلاش
با این زندگی واژه‌هایی سخت غریبه‌اند

یک روز بیا و مثل قبل
روی همین صندلی بنشین
و آنقدر تماشایم کن
آنقدر تماشایم کن
تا بازهم با امید به داشتنت
این زندگیِ از نفس افتاده را احیــــا کنم ...!