در بیابان دلتنگی گم شده ام،و مرا نشانی از رهایی نیست ،رهایی از این بغض که بر سینه سنگینی می کند،رهایی از فریادی که بر گلویم چنگ می زند، ولی افسوس فریادهایم سکوت اختیار کرده اند ،سکوتی که در این بیابان ترسناک به تشنگی من افزوده است،و مرا جرعه ایی از نگاه دوباره ات کافی ست.🦋🦋
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.