پارههای یک تن و دور از همیم این روزها

پاره‌های یک تن و دور از همیم این روزها
مثل اوضاع زمانه، درهمیم این روزها

فکر نان از عشق می‌کاهد؛ مقصر نیستی
آه... ما بازیچه‌ی بیش و کمیم این روزها

می‌دویم و جاده انگاری دهن وا می‌کند
در هراسِ راه پر پیچ و خمیم این روزها

می‌رسد تا استخوان این زخم‌ها، اما هنوز
در امیدِ واهی یک مرهمیم این روزها

سیب در دامانمان افتاد و دور انداختیم
وصله‌ی ناجورِ نسل آدمیم این روزها

تا کجاها می‌رسد فریادهامان، تا کجا؟
در نِی پوسیده‌ی خود می‌دمیم این روزها
‏
بچگی کردیم، دنیا هم به بازیمان گرفت
دست‌هایت را بده، گم می‌شویم این روزها #لیلا_عبدی