تاریخ فرآوریشیوهء مزدبگیرداری {سرمایه داری}(بخش هفتم ) :

تاریخ فرآوریشیوهء مزدبگیرداری {سرمایه داری}(بخش هفتم ) :
نخستین کشور مزدبگیرداری {سرمایه داری} جهان : انگلستان {1}
___________________________
پیشگفتار
هنگامیکه نوشتارهء (مقالهء) زیر را می خوانید ، این شدنیگی (امکان) هست که ارزیابی شما از مزدبگیرداری {سرمایه داری} این بشود که این فرآوریشیوه (شیوهء تولید) ، رعیت ها را از ستم رعیتدارها رها کرده است ، و پیشرفت را برای همهء مردم جهان به ارمغان آورده است ؛ ولی باید دانست که مزدبگیرداری ، پلیدترین فرآوریشیوه ای (شیوهء تولیدی) است که تا کنون در جهان برپا شده است ؛ و ستم هایش به آن اندازه زیاد است ، که توانسته روی رعیتداری و برده داری را سفید کند . من در آینده ، به گسترده گوئی (توضیح) پلیدی های مزدبگیرداری خواهم پرداخت.


1-جوانه زدن مزدبگیرداری {سرمایه داری}

با آغاز "هنگامهء یخبندان کوچک" از سال 1300 زادروزی ، و بسیار سرد شدن هوا (1)، بناگهان نیاز به "ماهوت" {2} در اروپا ، افزایشی جهشی یافت ، و این کالا در بازارهای اروپا کمیاب شد (2). پایابراین (بنابراین) بازرگانان فلورانسی ، پس از بدست آوردن همدلی رعیتداران فلورانس ، بر آن شدند که در کنار کارگاه های کوچک موجود "ماهوت بافی" ، کارگاه های بزرگ این سازند (صنعت) را پدید بیاورند (2). یادآوری میشود که تا این هنگام ، بخش های گوناگون کار فرآوری ماهوت در چندین کارگاه کوچک جدا از هم انجام می گرفت و هر گارگاه کوچک ، به یکی از بخش های کار فرآوری ماهوت می پرداخت : یک کارگاه بسته های بزرگ پشم خام را به ریخت پشم شسته شده و خشک شده در می آورد ؛ کارگاهی دیگر آنها را به نخ پشمی دگرش می داد (تبدیل می کرد) ؛ و کارگاهی دیگر این نخ ها را رنگرزی می کرد ؛ و بالاخره در کارگاه پایانی ، این نخ ها بافته می شدند . بازرگانان فلورانسی که میخواستند بر روند کار فرآوری ماهوت ، پایش (نظارت) داشته باشند ؛ این پراکندگی کارگاه ها را مایهء گاهکشی (اتلاف وقت) یافتند ، و پایابراین کارگاه های بزرگ فرآوری "ماهوت بافی" ، که همهء بخش های کار ، در کنار هم انجام میشدند را در فلورانس پدید آوردند (2). این بازرگانان ، با فراهم کردن دستگاه ها و پشم خام ، و بکارگماری (استخدام) رعیت های رعیتداران در برابر پرداخت مزد ، برای نخستین بار در جهان ، فرآوریشیوهء (شیوهء تولید) مزدبگیرداری {سرمایه داری} را در فلورانس پدید آوردند (2).
پس از اینکه در سال 1302 نمونه های فراوانی از این گونه از کارگاه های بزرگ ، در فرانسه ، هلند و بلژیک ساخته شدند ، بازرگانانهائی که دارای کارگاه های بزرگ ماهوت بافی بودند، در این کشورها بسیار ارجمند گردیدند ، جوریکه در سال 1303 ، فیلیپ چهارم پادشاه فرانسه ، برجسته ترین این بازرگانان را هموند (عضو) "اتاژنرو" {3} نمود (2). از همین گاه ، بازرگانان انگلستان کار فروش پشم انگلیسی به ماهوتباف های شهر بندری کاله (در فراز باختری فرانسه) ، و خرید "ماهوت" {2} از آنها را آغاز کردند (2). در سال 1336 زادروزی ، فیلیپ ششم پادشاه فرانسه ، که به چرائی (بدلیل) دشمنی های انگلیس با فرانسه ، از پدید آمدن یک بازرگانی بسیار بزرگ پشم و ماهوت میان این دو کشور ناخرسند بود ، بر آن شد که سرپرستی این بازرگانی را بدست خود بگیرد ؛ و پایابراین ، در انگلیس نگرانی فراوانی پدید آمد ؛ جوریکه در ماه نوامبر سال 1337 ، نخستین جنگ از "جنگ های صد سالهء انگلیس و فرانسه" {4} ، آغاز گردید (2). با آغاز "جنگهای صد ساله" ، بازرگانان انگلیسی که تا پیش از این ، پشم انگلیس را به شهر کالهء فرانسه می فروختند و ماهوت را از آنها می خریدند ، از آغاز سال 1338 ناچار شدند که با بکار گیری کارگاه های کوچک و پراکندهء انگلستان ، خود به بافت ماهوت بپردازند (2).
از سال 1370 چون انگلستان در بازرگانی برونمرزی ماهوت و پوشاک پشمی ، به جایگاه بزرگی دست یافته بود ، و بازرگانی (تجارت) این کالاها بسیار سودآور شده بود ، در انگلستان نیز کارگاه های بزرگ ماهوت بافی ساخته شدند ؛ و همچنین برخی از رعیتداران بزرگ ، کشتزارهای خود را یکپارچه کردند و آنها را به چراگاه های بزرگ پرورش گوسفند دگرش دادند ، و به گرد آنها نرده کشیدند ؛ و چون نیازشان به رعیت های کشاورز از میان رفته بود ، آنها را از زمینهای خود بیرون راندند . پس از این رویداد ، که در تاریخ از آن با نام "نرده کشی" (حصارکشی) یاد می کنند {5}، برخی از این رعیت ها به مزدبگیران (کارگران) ماهوتباف و پوشاکدوز دگرش یافتند (تبدیل شدند) ؛ ولی بسیاری از آنها نیز ، بدون اینکه بتوانند در کارگاه های ماهوتبافی و پوشاکدوزی کار پیدا بکنند ، آواره شهرها و راه ها شدند . بدین روند (بدین ترتیب) ، مزدبگیرداری {سرمایه داری} ، در انگلستان ، بیشتر از هر جای دیگری از جهان ، گسترش یافت و پیشرفت کرد