بهاحترام مردی از حوالی عشق و خرد

.

به‌احترامِ مردی از حوالی عشق و خرد

هر وقت نام سعدی می‌آید،
اولین چیزی که در ذهنم می‌نشیند، نه قافیه است، نه آرایه،
بلکه رایحه‌ای‌ست از انسان‌بودن؛
عطر فروتنی، حکمت، و عشقی که بلد است
چگونه در دل کلمه جا شود و زخمی را مرهم کند.

سعدی، شاعرِ کوچه‌های خاکیِ شیراز بود
اما راه شعرش از دل گلستان به دل آدمی رسید؛
نه فقط برای لذت ادبی،
که برای یادآوری اینکه ما
جز با محبت، با هیچ چیز ماندنی نمی‌شویم.

او بلد بود چگونه «دوستی» را به زبان بیاورد،
چگونه از عشق بگوید
بی‌آن‌که ابتذال، ذره‌ای به شعرش راه یابد.

بلد بود چگونه “پند” بدهد
بی‌آن‌که بالا بایستد.
صدایش صدای کسی‌ست
که کنارت نشسته،
نه کسی که بالاتر ایستاده باشد.

سعدی برای من،
نه فقط شاعر قرن هفتم،
که شاعر تمام قرن‌هایی‌ست
که هنوز «انسان» بودن را
تمرین می‌کنند.

یکم اردیبهشت #روز_بزرگداشت_سعدی🦋