به بهانه روز جهانی مادر

در دنیای موازی من هم یک مادرم...
مثل تمام مادرهای روی زمین...
راستش من دنیای موازی را بیشتر دوست دارم. انگار آدم در دنیای موازی بیشتر حق انتخاب دارد...
مثلا حق دارد انتخاب کند عاشق چه کسی بشود... و حق دارد عشق و دلتنگی را فریاد بزند بدون اینکه کسی متهمش کند...
بگذریم... من در دنیای موازی یک مادرم...
مادر دختری با موهای کوتاه فرفری که تو هر بار کوتاهشان میکنم غرولند میکنی که موهای دخترم باید بلند باشد...
در دنیای موازی من هم یک مادرم...
که صبح زود چشم باز میکنم قبل از تو و دخترمان...
بیصدا بلند میشوم پی صبحانه...
تو حلیم بیشتر دوست داری اما دخترکمان عاشق بل بلی است...
چایی را دم میکنم. چادر سر میکنم و میروم دنبال نان و حلیم.
در دنیای موازی من هم مادرم...
مادری که تمام عشقش را با پیاز داغ طلایی شده میزند به دیس پلو عدس...
در دنیای موازی من هم مادرم...
از آن دست مادرها که بلد است به زندگی شور ببخشد...
تکیه گاه شود و رفیق...
مادری که دخترش را عاشقتر از خودش تربیت خواهد کرد...
مادر بودن حس فوق العاده ای است...
اما راستش را بگویم فقط این نیست که فوق العاده است...
برای من مادر دختر تو بودن است که فوق العاده است...
برای من همه چیز در عالم حول محور تو می چرخد...
فرقی نمیکند این عالم یا عالم موازی...