دیوونه کردن یه آدم عاقل شاید سخت باشه،

دیوونه کردن یه آدم عاقل شاید سخت باشه،
ولی غیرممکن نیست ...
اما سرعقل آوردن آدمی که هوایی شده،
تقریبا محاله ...
من حق داشتم زندگی عادی خودم رو داشته باشم،
من حق داشتم توی پیله‌ی خودم بزرگ بشم،
اما تو وقتی شعله های دوست داشتن رو در من روشن کردی،
دیگه حق نداشتی نسبت بهم بی تفاوت باشی ...
حق نداشتی برای نبودنت،
دنبال بهانه بگردی ...
تو حق نداشتی پشیمون بشی،
وقتی می‌دونستی پشیمون شدنت به قیمت نابودیه منه ...
ما حرفامون رو با هم زده بودیم ...
ما مشتمون برای هم باز بود ...
ما چیزی توی گذشته نداشتیم که بخوایم از هم پنهون کنیم.
ما وقتی به هم رسیدم عریانِ عریان بودیم.

جایی که من الان ایستادم،
انتهای مسیره،
جایی که تو دستم رو رها کردی،
کیلومترها با این‌جا فاصله داره.
تو برای این که دلت رو آروم کنی،
خودت رو زدی به خواب،
که فراموش کنی،
که چیزی از قول و قرارمون یادت نیاد،
که انگار اتفاقی نیفتاده ...
اما این نشدنیه ...
رد حسی که یه روز به من داشتی،
تا ابد روی قلبم هست ...
غمی که توی چشمای آدم خونه می‌کنه،
هیچ‌وقت گم نمی‌شه ...
کافیه یه بار توی چشمام نگاه کنی،
اونا حتما بهت می‌گن که تو در حق هیچ‌کس،
به اندازه‌ی من بد نکردی ...

#پویا_جمشیدی