دیوارهای خانه آواز میخوانند

دیوارهای خانه آواز میخوانند

و تو هنوز خوابی

صدای دیوارها را کم می کنم

ستاره ها را فوت می کنم

خیالت راحت

این روزها تمام میشوند

ما هم تمام می شویم

و آیندگان ، هیچ افسانه ای از ما نخواهند خواند

تو ، بخواب چیزی نیست !

من ، فقط خاطراتم را جمع می کنم 

میخواهم آنها را با خود ببرم تا گاهی که دلم هوای افسانه ها را می کند مرورشان کنم 

و یادم نرود ، 

چه رویاهایی در سر داشتم ...


یکی بود ، یکی ... همیشه جایش خالی بود !


خیالت راحت ... قصه را همینجا به پایان می رسانم

تا ثابت کنم بعد از نبودن هایت ...

جای هیچ حرف و حدیثی 

باقی نمانده ... *

 

* فریناز مختاری