عاری از صبرم و طاقت نفسم بند آمد

عاری از صبرم و طاقت، نفسم بند آمد
زیر اندوه فراقت نفسم بند آمد

ایستادی لبه ی زندگیم، از این روست
هر كسی رفت سراغت نفسم بند آمد

مو زدی شانه و ناخواسته عطری برخاست
مثل گل های اتاقت نفسم بند آمد

ساعت تازه ی خود را كه نشان می دادی
چشم افتاد به ساقت نفسم بند آمد

موقع گفتن ِ این شعر كمی ترسیدم
خوش نیاید به مذاقت ؛ نفسم...