شاهنامه رازنماد تهمورث۴

#شاهنامه#رازنماد#تهمورث۴
#تهمورث – رام‌کردن جانوران
۴- آموزه‌های رفتار با جانوران!

از چالشهای نیاکان در روزگار تهمورث، پرستاری و پیوسته روشن نگه‌داشتن آتش بود! گذاشتن بهنگام هیزم در آتشدان، نیازمند شب بیداری بود!
از سوی دیگر، چه بسیار جانوران درنده که شب‌هنگام زیستگاهها را آماج خویش می‌ساختند! رویارویی با این چالش نیز نیازمند «شب بیداری» و «آماده باش» همیشگی بود!
خروس- در پارسی باستان «کَهرکَتاس» و در نوشته‌های دینی «پَرُدَرش»- با ویژگیِ دیدن فروغ مهر و سپیده‌دم از دور و خواندن آواز، یاور مردم شد! پس گرامی داشته شد و آدمی آموخت که با او و خانواده‌اش جز به مهر رفتار نکند!

چُن این کرده شد، ماکیان و خروس
کجا برخروشد گه زخم کوس

بیاورد و یکسر به مردم سپرد
بدآوازشان انده از دل ببرد

بفرمود، تاشان نوازند گرم
نخوانندشان جز بدآوای نرم

و این فرمان سی‌هزارساله همچنان رواست!

یاور دیگر مردم در برابر درندگان، «سگ» بوده است! که (گویا به دستکاریها) در شاهنامه از آن سخن نیست، ولی در گفتار ثعالبی که آن نیز بنیاد بر «شاهنامه ابومنصوری» دارد آمده است:

«برای نگاهبانی از آنان(دام و ماکیان) سگ‌ها را به کار گرفت!»

پی خواهیم گرفت.

https://t.me/ShahnamehToosi
@ShahnamehToosi