و تو نمی دانی که به چه اندازه در تنهایی من سهیمی.

‌و تو نمی دانی که به چه اندازه در تنهایی من سهیمی.
تو عذاب تک تک ثانیه هایی هستی که به انتظارت نشستم و نیامدی.
تو
میتوانی باشی،
ولی نیستی.
تو خجالت و صورت گل انداخته و ذوق پنهانی من هستی وقتی دیگران اسمت را به زبان می آورند.
تو میتوانی مرا ببینی،
ولی نادیده ام میگیری.
با این وجود،
باز هم
تو تمامِ منی،
تمامِ من!