مَن فقَط گآهی به تُو؛

مَن‌فقَط‌گآهی‌به‌تُو؛
فِکـر‌می‌کُنم.
وَگرنه
،من‌کُجآ؟
عـآشِقی‌کُجآ؟
هَمِه‌اَش‌یِک‌'وآبَستـِگیِ'سآدِه‌و‌بی‌اَرزِش‌اَست.
مثلِ‌کمی،
فِکرکردن‌به‌تُو؛
دَر،روز‌هآیِ‌معمولی‌اَم؛،
اَزصُبـح‌تآشَـب*
اَزشَـب‌تآ،زمآنی‌که‌فِکرَت،،
اَمـآنِ‌بیدآری‌عم‌رآ،بِبُـرَد.  :)