اندوهی در نگاهت همیشگیستکه گویی اندوه چشمانت هستنگاه اندوه وارت همیشه تو ذوغ میزدشاید اندوه همان تصویر خودمن استکه من هرروز اندوه که نه خودم را درون نگاهت میبینم...آری من همان اندوه همیشگیتم..