آی دنیا...

آی دنیا...
آهای دنیای من...
در کجا سیر میکنی؟؟؟
که اینقدر در اعماق رگ هایم...
حتی در آنجا...
به نگاهت زل میزنم...
میدانم که می نگری...
تاریک است...
اما سایه ات را...
شاید فقط منم...
که میبینم...
بیشتر دقت میکنم...
در میابم که...
پشت به من هستی...
بیشتر دقت میکنم...
حتم میابم که پشت کرده ای...
آب شدم...
و بخاطر افکارم...
بخار شدم...
و در اعماق قلبت...
فرو رفتم...
عجیب بود...
در قلبت...
دیدم که...
نگاهت سمت من بود...
من به این...
بیشتر از همه...
به این...
معروفم...
کاش سایه ات را نمیدیم...
کاش قبل از آب شدن...
میتوانستم...
که صدایت بزنم...
حال که دیگر نیستم...
اما...
تا خواستم...
از دلت بیرون آیم...
دلت...
با نرده های پولادینش...
مرا زندانی کرد...
اجازه نداد از قلبت...
بیرون آیم...
تا تو را...
در قلبم بخارم زندانی کنم...
حال که دگر این نرده های...
لعنتی...
اجازه رسیدن فریادم را...
به تو نمیدهند...
میگویم که...
به سنگینی من...
توجه مکن...
در همان تاریکی...
راهت را ادامه بده...
گرچه میدانم...
وجود من...
در قلبت...
تو را سخت سنگین کرده...
اما ادامه بده...
شاید من برای همیشه...
بمانم...
ای کاش آب نمیشدم...
چه فایده؟؟؟
این ها همه کاش هستند...
و بس...

#یاسین_تیموری