ازضعف به هر جــــا که نشستیم وطن شد

ازضعف به هر جــــا که نشستیم وطن شد
از گریه به هــــــر سو که گذشتیم چمن شد
جان دگرم بخش که آن جــــــان که تو دیدی
چندان ز غمت خاک به سر ریخت که تن شد
پیراهنی از تار وفـــــــــــــــــــــا دوخته بودم
چون تاب جفــــــــــــــــای تو نیاورد کفن شد
هـــر سنگ که بر سینه زدم نقش تو بگرفت
آن هـــــــــــــم صنمی بهر پرستیدن من شد
#بهاره🌸#شعر